US … Closed

Het werd in Nederland een beetje ondergesneeuwd door de ‘bijna-winst’ van Tom Dumoulin in de Vuelta, maar er was het voorbije weekend sprake van een opmerkelijk sportfeit. De Italiaanse tennisster Flavia Pennetta won op haar 33ste de US Open en maakte prompt bekend ermee te stoppen. Mooier wordt het immers niet meer. Daar heb ik héél veel respect voor.

Wat is er nu mooier dan stoppen op je hoogtepunt? Niets toch? En toch is de internationale sportwereld vergeven van de voorbeelden van sporters en sportsters die lang, té lang doorgaan en daarmee uiteindelijk een karikatuur van zichzelf dreigen te worden. Waarom? Gaat het om het geld? Is het de kick van het spelletje, waarvan ze geen afscheid kunnen nemen, of de angst voor het spreekwoordelijke ‘zwarte gat’? Ik weet het niet, maar ik weet wél dat ik de beslissing van mevrouw Pennetta wel een stoere vind.

Het leek ook wel een beetje een meisjesroman, die zich in New York voltrok. Tennisspeelster op leeftijd haalt verrassend haar eerste grote finale, staat daarin tegen een landgenote en goede vriendin én wint die finale. Je zou voor minder besluiten een punt achter je loopbaan te zetten. Mevrouw Pennetta heeft overigens in haar carrière vóór de US Open ook al het nodige gewonnen. Wat te denken van 17 toernooien in het enkelspel en nog eens 17 in het vrouwendubbel? Ze sloeg het niet onaanzienlijke bedrag van 13,8 miljoen dollar bijeen. We hoeven dus geen medelijden met Flavia te hebben. Die valt echt niet zomaar in het zwarte gat.

Ik vind het ook wel prijzenswaardig, dat ze meteen na haar gewonnen Grand Slamfinale liet weten dat het einde in zicht is. Ze hoeft immers haar succes niet ten gelde te gaan maken, kan eigenlijk alleen nog maar verliezen én … ze wil aan een gezinnetje gaan bouwen. Top! Niets meer aan doen. Laat haar een paar kinderen op de wereld zetten en die tot in de lengte der dagen vertellen over hoe mama in 2015 de US Open op haar naam schreef. En toch … wordt er alweer aan haar getrokken. De Italiaanse tennisbond probeert Flavia te verleiden om volgend jaar op het Olympische tennistoernooi in Rio de Janeiro haar kunsten te vertonen. Misschien kan ze daar ook wel dubbelen met haar goede vriendin en verliezend finaliste Roberta Vinci.

Doe het niét Flavia, zou ik haar toe willen schreeuwen. Zet na nog een paar wedstrijdjes  breed glimlachend een punt achter je carrière, ga heerlijk aan je gezinnetje bouwen en geniet. Ga geen toernooitjes meer spelen, waarin je er in de tweede ronde wordt uitgeslagen door één of andere -ova. Geniet van je bijzondere moment en blijf tot in de lengte der dagen in de herinnering als winnares van de US Open. Het is mooi geweest. You’re almost 40 … love.