Ik werk inmiddels vier maanden voor mezelf. Als zzp’er dus. Dat lijkt me een mooi moment om eens even opzij te stappen en kritisch naar mezelf te kijken. Bevalt het leven als zelfstandig ondernemer me? Mis ik bepaalde dingen? Eén ding staat als een paal boven water: sinds ik vanuit huis werk is de koffie er alleen maar beter op geworden.
Elke doordeweekse ochtend gaat om 6.45 uur mijn wekker af, ongeacht of ik het die dag nu druk heb met teksten of presentaties of niét. Lui in bed blijven liggen is er dus, bewust, niet bij. Omdat mijn kantoor tegenwoordig uit onze eetkamertafel en een bijbehorende stoel bestaat, kan ik prima een rol in het opstarten van het huishouden De Kort spelen. Ik maak ontbijt voor mijn zoons, vul de broodtrommel voor mijn brugklasser en zorg dat die op tijd de deur uit is. Dan breng ik de jongste telg naar school en daarna, iets over half 9, begint mijn werkdag. Altijd met een vers kopje koffie, uit onze bonenmachine. Stukken beter dan dat bocht, wat ik lange tijd in loondienst heb gedronken. En bij het tweede kopje koffie veroorloof ik mezelf een eierkoek. Niet omdat ik spontaan volgeling van Sonja Bakker ben geworden, maar omdat de verleiding van chocolade en koekjes bij het thuiswerken altijd op de loer ligt.
Mis ik het werken voor een baas? Die vraag kan ik met een hartgrondig ‘NEE’ beantwoorden. En dat heeft slechts deels te maken met mijn laatste werkgever. Het is simpelweg heerlijk om zélf te bepalen hoe je dagindeling eruit ziet. Daar geniet ik dan ook ten volle van. De ene dag ben ik druk met het schrijven van verhalen voor vakbladen, het maken van persberichten voor uiteenlopende opdrachtgevers of het voorbereiden op presentaties. De andere dag neem ik wat gas terug, zorg ik dat de factuurtjes op tijd de deur uitgaan en besteed ik tijd aan netwerken. Want als je je voorneemt om de rest van je werkzame leven op eigen benen te blijven staan: dan moet je jezelf bij vlagen ook kunnen en durven verkopen. Gelukkig ben ik niet zo verlegen 😉
Het feit dat ik geen directe collega’s om me heen heb, zie ik ook niet als een nadeel. Ik begin echt niet zo snel tegen mezelf te praten en gelukkig heb ik de afgelopen tijd een dermate gevarieerde opdrachtenportefeuille opgebouwd, dat ik toch heel regelmatig ‘onder de mensen’ ben. De voorbije maand ben ik onder meer naar Tiel, Den Bosch, Amsterdam, Apeldoorn, Harderwijk, Uden, Doorn, Ermelo en Drachten geweest. Mijn auto staat dus ook niet te verpieteren voor de deur, al heeft die wel eens méér kilometers in de week afgelegd. Gelukkig is er nog voldoende ruimte om eens lekker bij te praten met oud-collega’s en om met mede-creatievelingen te sparren over leuke, nieuwe plannetjes. Want het blijft altijd broeien …
Het moge duidelijk zijn: ik voel me met TDK Tekst als de spreekwoordelijke vis in het water. En ik heb na vier maanden dan ook vooral het gevoel dat ik dit al veel eerder had moeten gaan doen. Ik koester mijn huidige opdrachtgevers, blijf continu op zoek naar leuke, nieuwe klussen en kan dan zelfs af en toe nog eens iets ‘voor de lol’ doen. Ik zeg: op naar de volgende vier maanden! En nu heb ik zin in koffie …