En dan ben je één. Eén jaar zelfstandig ondernemer. Tenminste: dat meldt LinkedIn. En dus is het zo, ook al is TDK Tekst officieel pas per 1 juni 2015 ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een bescheiden jaar-verslag lijkt mij dan ook wel op zijn plaats. Want ik heb het voorbije jaar niet bepaald stil gezeten.
Eigenlijk zei ik het eind 2014 al tegen Ingeborg: 2015 zou wel eens het jaar kunnen gaan worden, waarin ik stappen moest gaan zetten. Ik had al een tijdje het gevoel dat er aan mijn werkzaamheden bij het wekelijkse vakblad Facilitair & gebouwbeheer (alleen die naam al) een eind kon gaan komen. En dat gebeurde dus ook. Het was eind april, toen mijn laatste werkgever besloot de stekker uit het blad te trekken en de redactie te bedanken voor bewezen diensten. Dat ging op nette wijze, waardoor ik me nog een paar maanden verzekerd wist van een vast inkomen.
Wanneer je op je 47ste zonder werk komt te zitten, is aankloppen bij het UWV niet direct het eerste waar je aan denkt. Dat deed ik dus ook niet. Sterker nog: dat wilde ik koste wat kost voorkomen. In de ruim 20 jaar dat ik inmiddels journalistiek aan het werk was, had ik immers een groot en sterk netwerk opgebouwd. Veel mensen kenden mij door mijn schrijf- of presenteerwerk. Ik besloot dat netwerk aan te boren en te kijken of er werk voor me te vinden was. Lijntjes werden uitgerold, contacten aangehaald en ondertussen was ik druk bezig met een logo, website, visitekaartjes en wat er nog meer allemaal bij ‘voor jezelf beginnen’ komt kijken.
De eerste puzzelstukjes vielen al snel op hun plek. En zo is dat eerste jaar voorbij gevlogen. Ik heb het eens even nagekeken in mijn verstuurde facturen. TDK Tekst heeft in dat eerste jaar voor niet minder dan 29 opdrachtgevers mogen werken. Van klein tot groot. Van eenmalig tot tamelijk structureel. Van het aan elkaar praten van evenementen tot het schrijven van websiteteksten en het freelancen voor vakbladen. De ene keer goed betaald, de andere keer wat minder. Maar wél altijd betaald, ook al duurde het soms even. En zo ben ik erin geslaagd om het streefbedrag, wat ik in het eerste jaar hoopte aan omzet binnen te kunnen halen, ook daadwerkelijk te realiseren. En daar ben ik best trots op.
Let wel: het is zeker (nog) geen vetpot. Mijn laatste jaarsalaris in loondienst lag nog een stukje hoger. Maar eerlijk is eerlijk: ik maak ook nog geen werkweken van 40 uur. Mijn zelfverkozen zzp’erschap geeft me de ruimte om er te zijn voor mijn kinderen, om mijn aandeel in huize De Kort te leveren (denk aan boodschappen, wassen, koken) én om Ingeborg door te laten groeien in haar werk. En dat geeft een verdomd prettig gevoel.
Voor mij staat na jaar één dan ook buiten kijf dat ik me vol enthousiasme in het tweede jaar van TDK Tekst ga storten. Er staat alweer een aantal mooie projecten en afspraken op stapel. Opdrachtgevers uit het eerste jaar komen terug en ik steek veel tijd in het netwerken en het vinden van nieuwe contacten. Dat is ondernemen en dat had ik eigenlijk veel eerder moeten gaan doen. Teruggaan in loondienst is momenteel wel het laatste waar ik aan denk. Vanaf deze plek wil ik al die opdrachtgevers van het afgelopen jaar dan ook hartelijk bedanken voor het vertrouwen. Jullie weten me ook het komende jaar te vinden!