Ef Bie Kee Games

“Good evening ladies and gentlemen This is the NOS with the news from eight o’clock.” Je zou toch raar opkijken wanneer je met deze tekst zou worden begroet, wanneer je nét je tv op Nederland 1 hebt gezet, om het 8 uur journaal te gaan kijken. Toch staat de bezoekers van de jaarlijkse FBK Games in Hengelo dit jaar een dergelijke ervaring te wachten. Daar, bij de grootste baanatletiekwedstrijd die ons land rijk is, staat dit jaar namelijk een Engelse presentator of speaker om de wedstrijd aan elkaar te praten. En omdat ik er niét van uit ga dat die brave man bij de nonnetjes bij mij in Vught een spoedcursus Nederlands zal hebben gevolgd, ga ik er gemakshalve maar van uit dat hij zijn presentaties in zijn moerstaal doet: in het Engels dus, in Twente, in een stadion wat voor het overgrote deel gevuld zou moeten zijn met Nederlanders en Duitse liefhebbers.

Waarom wijd ik hier een heuse Ton-praat aan? Mijn voornaamste drijfveer is verbazing. Want wat moet je bij een Nederlands sportevenement, met een stadionpresentator die geen native speaker is? Ik durf het me serieus af te vragen. Ik vind het eigenlijk ook een vorm van diskwalificatie van de Nederlandse atletiekspeakers, al staat collega Martijn Visscher (die zal wel tot Martin Fisherman worden omgedoopt) de gelouterde Brit ter plekke terzijde. En die hoort daar ook thuis, laat daar geen twijfel over bestaan. Had ik dan zo graag zélf in Hengelo gestaan, zoals ik in het verleden zo vaak gedaan heb? De eerlijkheid gebiedt me om hier ‘nee’ op te antwoorden. Want de FBK Games, ooit de Adriaan Paulen Memorial maar alweer geruime tijd genoemd naar de Vliegende Huisvrouw, die in 1948 vier keer Olympisch Goud won, zijn voor een speaker lang niet altijd even leuk. Je mag er dan tussen de wereldtoppers rondlopen: je werkt er óók nadrukkelijk onder een vergrootglas. En daarbij is het niet snel goed.

Ik heb behoorlijk wat keren de trip naar het Verre Oosten mogen maken. Heb er samengewerkt met fijne collega’s als Rien Stout, Wycher van den Bremen, Frans van Berlo, Rob van Pul en de al genoemde Martijn Visscher. Vaak onder de bezielende aansturing van PB Event, het bedrijf van schaats- en atletiekgek Piet Broekhuizen. En altijd op vrijwilligersbasis, voor een lunchpakket, een hotelovernachting en een kilometervergoeding. ‘Hengelo’ was immers het hoogste wat je als Nederlands baanatletiekspeaker kon bereiken.Ik heb er ook mijn persoonlijk hoogtepunt uit mijn rijke carrière als atletiekspeaker mee mogen maken: het kogelstoten met de voltallige wereldtop, begeleid door zelfgekozen muziek, op de Markt in Hengelo. In alle opzichten Heavy Metal en geweldig om bij te zijn. Maar eerlijk is eerlijk: geef mij maar een wedstrijd als het NK Teams: overzichtelijk, beladen met clubgevoel en emotie en niét overgoten met dat sausje van stress en spanning, dat kennelijk bij een internationaal evenement hoort.

Dat ‘ze’ in Hengelo iets moeten, om het stadion straks op 3 juni goed gevuld te krijgen, is duidelijk. Dat ze daarbij buiten de doos (out of the box)denken is dat ook. En dat ze hun toevlucht zoeken tot een hele ervaren Duitse event presentation manager , die de boel van achter de schermen aanstuurt: zelfs daar kan ik tot op zekere hoogte begrip voor hebben. Maar dat ze een Engelsman het evenement aan elkaar laten praten: dat wil er bij mij niet in. Temeer niet daar deze doorgewinterde collega – die grote internationale toernooien op zijn CV heeft staan, niet voor een broodje ham en een broodje kaas naar Hengelo zal komen. Ik ga er dan ook zeker niét bij zijn op 3 juni, ook niet als toeschouwer. Misschien dat ik thuis voor de buis af toe even ga kijken hoe Defnie Sjippers, Mennoe Vloen en al die andere toppers het ter plekke doen. En ik ga ook geen ‘Bas Dostje’ doen, door hier heel stoer te verklaren dat ik nooit meer bij de FBK Games uit wil komen. Dat zal na dit blogje waarschijnlijk ook niet meer nodig zijn … 😉