Ondernemen betekent soms ook: risico’s durven nemen. Bij voorkeur risico’s, waarvan de eventuele schade te overzien blijft, zou ik daar aan toe willen voegen. En ik spreek uit ervaring. Want bij het schrijven van deze tekst, vrijdagochtend 4 december, kan ik toch wel stellen dat het idee om tegen betaling Sinterklaasgedichten te gaan schrijven, niet helemaal van de grond is gekomen.
Ooit, in een grijs verleden, schreef ik tijdens mijn studie twee jaar lang betaalde Sinterklaasgedichten. Dat deed ik bij een groot warenhuis in het zuiden des lands (V&D in Tilburg). Daar zaten we met een select gezelschap dicht-, of beter gezegd rijm-fanaten, achter een tafel naast de roltrap. Tegen betaling van vijf gulden – zolang is het al geleden – kon het winkelend publiek een formulier met informatie over de ontvanger van het gedicht invullen, vervolgens nog even gaan winkelen of koffie drinken en dan lag er een half uur later een handgeschreven A4-tje met een persoonlijk gedicht voor ze klaar.
De reacties op deze service, die pakweg twee weken voor 5 december ging lopen, gingen twee kanten op. De ene helft van de passanten haalde zijn of haar schouders op en liet ons weten: ‘Dat doe je toch gewoon zélf?!’ De andere helft viel ons nog net niet om de nek, zó blij waren ze met ons. In die twee jaar heb ik toch al gauw een paar honderd gedichten uit mijn pen laten vloeien. Voorwaar een leuke bijverdienste. Dat dachten we dit jaar wéér. Samen met vriend en collega-schrijver Martijn besloot ik een heuse gedichten-website op te zetten: www.gedicht-op-maat.nl. Niet alleen voor 5 december, maar óók voor kerst, Valentijn, jubilea en andere feestelijkheden. Een persoonlijk gedicht voegt in al die situaties iets toe, zo meenden wij.
De vijf gulden van weleer werd 8 euro 95. Een bedrag waarvan wij dachten – en denken – dat mensen dat wel over zouden hebben voor een goed gedicht. En er zijn ook mensen die dat er graag voor over hebben. Drie maar liefst … En daarvan betaalde er één nog voor een kerstgedicht ook. Spreken wij hiermee van een dicht-debacle? Trekken wij de stekker uit de website en de Facebook-pagina? Gaan wij bij de pakken neer zitten? Driewerf nee. We geven het nog een kans. Volgend jaar op 5 december is het immers wéér Pakjesavond … En we trekken er vanavond een fles port op open. Want dichten mag dan leuk zijn: soms is openen minstens nét zo leuk 😉